Systemisch werk – Missing Link
~Familie opstellingen~
𝐺𝑒𝑟𝑎𝑎𝑘𝑡 𝑡𝑖𝑗𝑑𝑒𝑛𝑠 ℎ𝑒𝑡 𝑗𝑎𝑧𝑧 𝑐𝑜𝑛𝑐𝑒𝑟𝑡 𝑣𝑎𝑛 𝑚𝑖𝑗𝑛 𝑜𝑜𝑚 ‘𝑂𝑙𝑎𝑓 𝑇𝑎𝑟𝑒𝑛𝑠𝑘𝑒𝑒𝑛’ 𝑔𝑖𝑠𝑡𝑒𝑟𝑒𝑛𝑎𝑣𝑜𝑛𝑑. 𝑉𝑜𝑒𝑙𝑑𝑒 𝑖𝑘 𝑚𝑖𝑗 𝑔𝑒ï𝑛𝑠𝑝𝑖𝑟𝑒𝑒𝑟𝑑 𝑜𝑚 𝑤𝑒𝑒𝑟 𝑡𝑒 𝑠𝑐ℎ𝑟𝑖𝑗𝑣𝑒𝑛 𝑜𝑣𝑒𝑟 𝑑𝑒 𝐼𝑛𝑑𝑖𝑠𝑐ℎ𝑒 𝑅𝑜𝑜𝑡𝑠. 𝐼𝑛 𝑧𝑖𝑗𝑛 𝑚𝑢𝑧𝑖𝑒𝑘 ℎ𝑜𝑜𝑟𝑑𝑒 𝑖𝑘 𝑝𝑙𝑜𝑡𝑠𝑒𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑑𝑒 𝑣𝑒𝑟𝑓𝑖𝑗𝑛𝑖𝑛𝑔 𝑒𝑛 𝑑𝑒 𝑣𝑒𝑟𝑡𝑎𝑎𝑙𝑠𝑙𝑎𝑔 𝑣𝑎𝑛 𝑣𝑒𝑙𝑒 𝑜𝑛𝑢𝑖𝑡𝑔𝑒𝑠𝑝𝑟𝑜𝑘𝑒𝑛 𝑔𝑒𝑣𝑜𝑒𝑙𝑒𝑛𝑠 𝑒𝑛 𝑒𝑚𝑜𝑡𝑖𝑒𝑠 𝑑𝑖𝑒 𝑑𝑒 𝑣𝑜𝑟𝑖𝑔𝑒 𝑔𝑒𝑛𝑒𝑟𝑎𝑡𝑖𝑒𝑠 𝑚𝑒𝑡 𝑧𝑖𝑐ℎ 𝑚𝑒𝑒 𝑑𝑟𝑜𝑒𝑔𝑒𝑛 𝑒𝑛 𝑛𝑜𝑜𝑖𝑡 ℎ𝑒𝑏𝑏𝑒𝑛 𝑘𝑢𝑛𝑛𝑒𝑛 𝑢𝑖𝑡𝑠𝑝𝑟𝑒𝑘𝑒𝑛. “𝑀𝑢𝑧𝑖𝑒𝑘 𝑖𝑠 𝑒𝑒𝑛 𝑘𝑎𝑡𝑎𝑙𝑦𝑠𝑎𝑡𝑜𝑟 𝑣𝑎𝑛 𝑒𝑚𝑜𝑡𝑖𝑒𝑠 𝑒𝑛 𝑔𝑒𝑣𝑜𝑒𝑙 𝑤𝑎𝑎𝑟 𝑔𝑒𝑒𝑛 𝑤𝑜𝑜𝑟𝑑𝑒𝑛 𝑎𝑎𝑛 𝑔𝑒𝑔𝑒𝑣𝑒𝑛 𝑘𝑢𝑛𝑛𝑒𝑛 𝑤𝑜𝑟𝑑𝑒𝑛..”
Afgelopen zomer heb ik de opleiding systemisch denken afgerond.
Een hele bijzondere opleiding waar je veel te weten kan komen over je eigen familie achtergrond en afkomst.
De mooie.. maar ook de minder mooie kanten.
Soms krijg je opeens helderheid en inzichten op onderwerpen, situaties die in je leven spelen waarvan de bron terug te herleiden is naar de vorige generaties.
Tijdens een systeemopstelling komen ‘onopgeloste stukken’ vanuit de vorige generaties naar de oppervlakte.
Dingen die in de onderstroom vaak wel voelbaar zijn in de volgende generaties.. maar waar vaak niet precies de vinger op gelegd kan worden:
●Migraties
●De/kolonisatie
●Oorlogstrauma
Zijn voorbeelden van onderwerpen die tijdens een opstelling naar boven kunnen komen en deze hebben uiteraard een hele grote imprint en ook impact op je hele familie systeem.
Ik behoor tot de 3e generatie van de Nederlands Indische migranten..
Een groot deel van mijn leven is een zoektocht naar mijn werkelijke roots. En de roots van mijn grootouders.
Ik hoor dan soms mensen zeggen: “Maar jij bent toch gewoon in Nederland geboren? Dus jij bent gewoon een Nederlander.”
Tja, feitelijk hebben ze daar een punt. Ik heb een Nederlands paspoort. En moeders zijde van de familie is Nederlands.
Maar goed, zo voel en ervaar ik het niet.
En dat gevoel is dus niet exact in woorden uit te drukken. Het zit in ons DNA.
Het heeft ook te maken met de cultuur, het klimaat, de omgeving.. de mensen en de snelheid waarin we hier leven?
Het gevoel hebbende dat dit niet echt mijn land is. Niet het land waar ik volledig kan wortelen.
Maar waar dan wel?
Meerdere malen ben ik afgereisd naar Indonesië. Naar de plekken waar mijn oma is geboren. Waar mijn opa en oma hebben gewoond. Ik voel me daar sterk verbonden met het land, de cultuur en de mensen.
Is het voor ons voor te stellen hoe het voor hen moet zijn geweest?
Weggerukt uit hun vertrouwde omgeving.. op de boot gezet naar een voor hen onbekend (koud) land om daar maar opnieuw te moeten starten.. niet wetende wat de toekomst zou brengen op het gebied van huisvesting, werk, inkomsten, vrienden…
Ik voel dat ik onderdeel ben van een generatie die nog een hoop ballast met zich mee draagt van dit oorlogs- en migratie trauma. Zoekende is.
En het is onze verantwoordelijkheid om hiervan los te komen. Ons vrij te maken voor de generaties die volgen.. ( mijn kinderen..)
En daarom is dit systemisch werk zo belangrijk!
Energie is namelijk tijdloos en kan op elk moment nog getransformeerd worden.
Tijdens mijn eindexamen systemisch werk werd de familie Tarenskeen opgesteld…
Er kwamen dingen naar de oppervlakte wat voor een heel groot deel helderheid heeft gegeven op vraagstukken waar ik allang mee rondloop.
Goed tot zover voor nu..
Wordt vervolgd en ik voel ook dat ik binnenkort heht systemisch werk zal oppakken en zelf opstellingsdagen zal organiseren.
Michelle
Foto geeft al een miniopstelling weer:
Van voor naar achter:
Gitarist: Olaf Tarenskeen
Papa: Humphrey Tarenskeen
Rechts: Pink Tarenskeen
