** Tantra & Emoties **
En nu wordt het pas echt interessant...
Want hier komt de westerse opvatting over gevoel en emotie wellicht wel loodrecht tegenover de tantra filosofie te staan.
Waarin hier toch al gauw wordt gezegd 'Doe maar gewoon "normaal" dan ben je al gek genoeg' met andere woorden: Iedereen die zich anders gedraagt als maatschappelijk gewenst wordt toch al gauw bestempeld als 'raar' of 'gek'.
Terwijl Tantra zegt: omarm alle facetten van het leven. Emoties en gevoel horen ook bij het leven! Ruimte aan ervaring en om alles te kunnen en mogen doorleven. Sluit niks uit. Geef ruimte voor de ervaring van iedere emotie zonder daarin ( jezelf) af te wijzen.
Van jongs af aan krijgen we eigenlijk aangeleerd dat er geen ruimte is voor emotie. Als kind mag je misschien nog even huilen als je pijn hebt... maar zeker niet te lang. Kun je je nog herinneren dat je verdrietig was als kind?
" nu moet je ophouden , stel je niet aan! Het is toch allang over?"
En laten we dan maar niet beginnen over de emotie boosheid. Die al helemaal geen ruimte krijgt..
En wat gebeurd er dan later? Vrouwen en mannen die geen raad weten men hun emoties en zeker niet met de juiste uitting daarvan. Ongecontroleerde woede, huiselijk geweld. En vul maar aan..Ik zeg niet dat we met vingers moeten gaan wijzen, onze opvoeders wisten immers ook niet beter en geven door aan de volgende generaties wat zij zelf weer van hun ouders hebben gezien.
Dus eigenlijk krijgen we vanaf jong af aan de boodschap al mee dat uiting van emotie eigenlijk niet wenselijk is en wordt afgewezen.
Maar het wordt tijd dat deze cirkel doorbroken wordt !
Er is dus weinig tot geen ruimte voor uitting van emoties... en als dat dan wel sporadisch gebeurd, dan maken mensen zich zorgen of alles wel goed met je gaat en of je geen kalmeringsmiddelen nodig hebt of anti depressiva... waarin gevoelens opnieuw onderdrukt worden. Ik zeg hier niet mee dat ik per definitie tegen medicatie ben hé? Maar ik ben wel tegen de onderdrukking van emoties en gevoel terwijl ze op een andere liefdevolle wijze gewoon ruimte mogen krijgen, gezien en erkend worden.
Ik zie tegenwoordig een hoop 'snelkookpannen' ook in onze praktijk. Zo noem ik het maar even. Mensen die rondlopen met een hoop onderdrukte, gefrustreerde emoties.. en die uit alle macht maar proberen die deksel op de pan te houden terwijl het daaronder misschien al jaren lang flink aan het doorkoken is... en wat gebeurd er dan? Vroeg of laat wordt de druk te hoog, te veel stoom en dan barst de vulkaan..
Of erger nog. Je bent zo beheerst en getraind om gecontroleerd die deksel op de pan te houden, dat dit zich uiteindelijk zal uitten in fysieke disbalans..Dan is de emotie ook in het fysieke lichaam aanwezig doorgedrongen en worden we ziek...
Hoe kun je emoties op een liefdevolle manier ( voor jou en je omgeving) de ruimte geven? Met respect voor elkaar maar zonder onderdrukking?
Dus hoe is het met jouw snelkookpan?
Voel jij iets borrelen waar je eigenlijk nooit ruimte voor hebt gegeven?
Geef jij ruimte en expressie aan je emotie?
Kun jij eigenlijk nog weleens boos worden of verdrietig zijn ? Of slik je meestal je emoties weg om de ' goede vrede ' te bewaren.
Vanuit mijn eigen perspectief : als jij ruimte geeft aan je gevoel en emotie hoeft een ander daar in principe niets mee.. behalve erkenning geven en begrip ( "dank voor het delen.. ik heb je gehoord") het gaat immers om JOUW gevoel en JOUW emotie. Die ander of die specifieke situatie is slechts een trigger die je uitnodigd tot zelf reflectie. Tot spiegeling.
Waarom raakt dit mij zo? Wat herken ik uit deze situatie vanuit een eerder moment in mijn leven?
Het is een dankbare kans voor inzicht! Transformatie! En verandering!
Emoties en gevoelens zijn dus eigenlijk een hele mooie tool om tot inzicht en bewustwording te komen..
ENJOY the RIDE of LIFE!
Liefs,
Michelle
